Mijn eerste ervaring met toeren

Stel je voor dat je de natuur in trekt, met bergtoppen zover het oog reikt, bezaaid met beekjes, watervallen en bergmeren. Ik heb er lang over nagedacht en nu heb ik het gedaan! Vergezeld door een vriend zijn we op pad gegaan in Val Cenis, in het hart van het Vanoise National Park. 4 dagen wandelen en 3 nachten in een berghut op gemakkelijke paden die voor iedereen toegankelijk zijn. Het was een ervaring om nieuwe energie op te doen, te genieten van de natuur en uitzonderlijke flora en fauna te observeren: marmotten, steenbokken, lammergieren...

Om dit te doen, hebben we ons twee maanden van tevoren georganiseerd. Een trektocht kun je niet improviseren: je moet over veel details nadenken, zoals het kiezen van een route die past bij je fysieke mogelijkheden (de juiste balans vinden tussen plezier en een sportieve uitdaging), het online boeken van de refuges (voor een overnachting, diner, ontbijt, picknick en douche - en onthoud: in juli en augustus zijn de plaatsen beperkt, dus boek ruim van tevoren!), het kopen van onze treinkaartjes en het controleren van de dienstregeling van de pendelbus voor de reis tussen het station en het begin van de trektocht.

Boek je hutten

De bus zette ons af voor het stadhuis. Van daaruit konden we een gratis pendelbus nemen naar Bellecombe, in het hart van het Vanoise National Park, en ons een lange klim besparen. Maar we waren supergemotiveerd, dus kozen we voor een andere optie: meteen op pad gaan om de berghut van Arpont te bereiken. Het is een gemakkelijke start vanuit het dorp, over een relatief vlakke route die een klein stroompje volgt, de Doron. Perfect om op te warmen! Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats van Châtel wordt het serieus! Je moet je aansluiten bij een balkonpad veel verder de berg op, met een bijna directe klim! In feite zal deze eerste dag van de tocht de meest uitdagende van ons avontuur zijn, met een stijging van 1.000 meter over 6 km!

De klim is vrij steil, maar nog steeds erg aangenaam, want we vorderen goed door het bos.

Bovendien passeren we enkele prachtige watervallen, die welkome momenten van verkoeling bieden in hartje zomer.

Na het bewonderen van de sterren en de Melkweg hebben we ontbeten, onze koffers gepakt en zijn we op weg gegaan richting de refuge Entre deux Eaux.

Het vroege vertrek bleek opnieuw een uitstekende beslissing te zijn, want het gaf ons de kans om veel wilde dieren te ontmoeten: marmotten, een kleine familie steenbokken en zelfs vogels die rustig voor ons uit draafden voordat ze opstegen. De huttenwachters vertelden ons dat het waarschijnlijk rotsparmotten waren.

Betoverende momenten gecreëerd door het vroege ochtendlicht, de aanwezigheid van de dieren en het lieflijke berglandschap.

Eenmaal aangekomen bij de refuge besloten we een hapje te eten (ik heb gehoord dat het goed is voor de benen 😉 mijn stadsmeisje knieën waren hard toe aan een pauze na die lange afdaling). De zelfgemaakte bosbessentaart is voortreffelijk! We maken een praatje met de opzichters van de refuge, die ons vertellen waar de naam van de refuge vandaan komt: hij ligt tussen twee rivieren die samen de Torrent de la Rocheure vormen.

We installeren ons in de slaapzaal en verkennen dan de omgeving voordat we terugkeren om een maaltijd te delen in de gemeenschappelijke ruimte. Wederom was de sfeer warm en vriendelijk en kletsten we met andere wandelaars over onze avonturen! We werden 's nachts niet wakker voor deze tweede nacht in de refuge, want het weer was veranderd en er werden een paar stormen voorspeld voor de nacht.

Nuttige informatie: er stopt een pendelbus in de buurt van de schuilhut Entre Deux Eaux. Je kunt hem rechtstreeks naar Val Cenis-Termignon nemen en genieten van een iets kortere of minder intense tocht.

Na het ontbijt in het vroege ochtendlicht gaan we op weg naar onze laatste hut, Femma. Het lijkt een relatief gemakkelijke dagtocht te worden, want de route is niet lang en de helling is niet erg steil.

De eerste 30 minuten lopen naar de refuge zijn niet de prettigste, omdat we ons aan de rand van een weggetje bevinden dat gereserveerd is voor de opzichters, alpacisten en de pendelbus. Maar al snel bereikten we een pad in the middle of nowhere.

De Femma refuge ligt onderaan een vallei waar een bergstroom naar beneden stroomt. We worden omringd door bergtoppen van meer dan 3000 meter hoog en de omgeving is wild en weelderig! Onderweg komen we oneindig veel marmotten en marmotten tegen, die tikkertje lijken te spelen!

Na een warme douche, een siësta buiten en een welverdiend aperitiefje, is het etenstijd en voegen we ons bij de andere wandelaars in de gemeenschappelijke ruimte. Hier zijn alle producten lokaal en gemaakt in de "refuge" (zelfs het brood!).

Naarmate de dag vordert, wordt het weer beter en komt de zon weer tevoorschijn. Onderweg passeerden we de toevluchtsoord Plan du Lac, waar we besloten om te stoppen voor een picknick en nog een laatste keer te genieten van het landschap en de rust van het Vanoise National Park. Als onze pauze voorbij is, is het nog maar een paar minuten lopen terug naar de parkeerplaats van Bellecombe.

Mijn favorieten :

- De maaltijden en avonden in de berghut met de andere wandelaars waren zeer de moeite waard (we hebben zelfs contact met een aantal van hen!).
- We aten erg goed in de berghut!
- Er is niet veel netwerk in het hooggebergte en je loskoppelen van de wereld voelt echt GOED!

Waar moet aan gewerkt worden :

- Mijn knieën zijn een beetje kwetsbaar... Een paar spierversterkende oefeningen zijn nodig voor een volgende trektocht.
- De volgende keer vertrekken we voor 1 week zwerven! 4 dagen is geweldig, maar we willen alleen maar doorgaan.