De vloek van de duivel
De legende
Het werk vorderde nauwelijks en de winter kwam steeds dichterbij. De ongelukkige Bessannais klaagde en als klap op de vuurpijl namen zijn arbeiders twee dagen voor de opleveringsdatum van de brug ontslag.
Dit was een te grote klap voor hem: hij zou de brug nooit alleen kunnen afwerken en als hij zijn contract niet zou nakomen, zou hij in een van de twee forten gevangen worden gezet of, erger nog, gedeporteerd worden naar Piemonte!
- Wat zal er van mij worden?
Deze brug wordt mijn dood als ik hem morgen niet af heb. God weet of ik ooit mijn vrouw en mijn lieve dorp Bessans weer zal zien? Wat zeg ik, God? Alleen de duivel kan me helpen.
Aangekomen op de weg naar Modane, kwam een lange man met een breedgerande hoed, zoals gebruikelijk in de regio, naar Jozef toe.
"- Waar zeur je over, vriend?
- Praat me er niet van, vreemdeling, ik moet deze brug voor morgen af hebben, het werk vordert niet en al mijn werkers hebben me verlaten.
- Het is niet zo ernstig, het kan nog opgelost worden.
- Maar het lukt me nooit en ze zullen me in de gevangenis gooien.
- Je riep de duivel aan om je te helpen, dus stuurde hij mij om je te helpen. Je wilt de gevangenis vermijden, dus teken dit papier en je brug wordt morgen op de afgesproken tijd gebouwd en je kunt terug naar Bessans met alle eer en geld die je krijgt.
Jozef, de aannemer, was er niet gerust op. Maar hij was niet blij dat hij naar de gevangenis in Turijn moest. Na enig nadenken zei hij tegen Satans gezant:
- Oké, ik zal tekenen, maar het klinkt me te goed in de oren! Wat wil je ervoor terug?
- Morgen wordt de brug gebouwd, maar op één voorwaarde: de eerste persoon die de brug oversteekt zal van mijn meester zijn.
Joseph was radeloos, zoiets doen leek ondenkbaar! Maar de angst om weg te rotten in de gevangenis met de ratten was sterker, en... hij tekende...
Toen hij terugkeerde naar Bessans vond zijn vrouw dat hij er gekweld uitzag en na veel vragen vertelde hij haar uiteindelijk het hele verhaal.
- Maak je geen zorgen, Joseph, we vinden wel een manier om te voorkomen dat de duivel dit sinistere werk doet.
En toen Jozef en zijn vrouw de volgende ochtend bij de forten aankwamen, zagen ze tot hun verbazing een prachtige brug van fijngehouwen steen, die de Arc meer dan honderd meter boven het water overspande.
Maar toen ze over de brug keken, zagen ze tot hun schrik een monsterlijk beest, met zijn bek wijd open en zijn tanden verschrikkelijk lang, met een leeuwenmanen op zijn hoofd waaruit twee grote puntige hoorns staken - het was de duivel!.. Hij wachtte op de eerste persoon die de brug overstak.
- Mon Dieu! Marie! De man loog niet, de brug is er, maar de duivel ook! Wat gaan we doen, mijn God? Wat gaan we doen?
Er naderde al een hele troep soldaten vanuit Modane; ze zouden via de brug naar het fort gaan. Aan het hoofd stond een kleine trommelaar, een 12-jarige jongen die erg trots was dat hij als eerste was uitgekozen.
- Dat arme kind! Hij wordt het slachtoffer," klaagde Jozef.
- Het kan niet waar zijn!
Precies op dat moment, een paar stappen verderop, zag Mary een kudde geiten grazen tussen de rotsen, en in het midden van de kudde: een bok! Maar niet zomaar een geitje. Nee, een grote zwarte geit, met glimmende hoeven en angstaanjagende horens. Marie had een idee: ze pakte een stok die op het pad lag, duwde de geiten opzij en gaf de geit, die achter haar kwam, zo'n klap dat hij als een pijl in de richting van de brug schoot. De geit bleef staan voordat hij overstak... Aan de andere kant had hij het beest gezien!
Nog een bok, dacht het dier, toen hij de twee horens van het monster zag; hij wilde mijn geiten meenemen!
Hij stormde er zo hard op af dat zijn twee hoorns de kop van het beest doorboorden en ze op de schedel van het monster achterlieten.
Vanaf die dag werd de duivel nooit meer gezien in de regio, maar sindsdien draagt hij in Bessans vier hoorns.
Vele jaren zijn verstreken sinds dit verhaal werd verteld en de prachtige stenen brug is allang ingestort. Hij werd vervangen door een ijzeren loopbrug, maar wordt nog steeds "Le Pont du Diable" (De Duivelsbrug) genoemd.
Een duivel in het centrum van het dorp!
De oorsprong van een symboolIn de 19e eeuw maakte een "Chantre" uit het dorp Bessans, genaamd Vincendet, die erg boos was op zijn priester, een houten duivel die een priester onder zijn arm hield. Op een ochtend vroeg ging hij het op het raam van de priester zetten. De priester, die vermoedde waar de duivel vandaan kwam, ging naar het raam van zijn schepper en zette het beeld daar de volgende ochtend neer. Dit ging zo enkele dagen door. Toen er 's ochtends vroeg opschudding in het dorp ontstond, trok de duivel de aandacht van een reiziger die door Bessans kwam. Hij benaderde Chantre Vincendet, die zag hoeveel winst hij met zijn beeld kon maken.
Dit was het begin van de satirische en commerciële trend van Diable de Bessans.
Chapoter betekent in het Savoyardse dialect een stuk hout snijden.
Focus op...
De KapiteinAls je nog steeds een kleine duivel aan je zijde wilt, Georges Personnaz en zijn zoon Fabrice, beiden ambachtslieden van Chapoteur, zetten de eeuwenoude traditie van beeldhouwers uit Bessan voort.
Aan de voet van de Gorges de l'Arc, tussen de forten Victor Emmanuel en Marie-Thérèse op de site van Esseillon, vind je een klettersteig met verschillende routes voor alle niveaus.
Ga jij de uitdaging aan om in de hoeven van de duivel te lopen?
Maar wees voorzichtig, want hij kan zich er nog steeds verstoppen!
⚠ Professionele begeleiding aanbevolen.
